| Donderdag 26 juli 2007
Zo, de hoogtestage zit er weer op. Het is weer gedaan met de frissigheid. Hitte is alles wat de klok slaat. Na een lekker ontbijt gaan we over de interstate op weg naar Kingman. Omdat we morgen via alternatieve route naar Las Vegas gaan om de Hooverdam te bezichtigen, gaan we vandaag als extra naar Oatman. Want 'das muss man unbedingt gesehen haben' zegt Rene tegen onze Duitse vrienden. Nou oké. De route is in principe 150 mijlen dus een paar ?? extra kunnen er wel bij. Via de interstate en een paar uitstapjes door kleine dorpjes komen we in Williams. Van het paard, foto's maken en souvenirs kopen. Wel een aardig dorpje. Dan door naar Seligman waar het allemaal begonnen zou zijn. Hier is ook de beroemde kapper te vinden. Rene laat zich knippen, maar niet scheren. We eten heerlijke warme appeltaart in een klein tentje waar we eigenlijk alleen naar binnen gingen om 2 goedkope t-shirts af te rekenen. Bakkie koffie en thee erbij. Helemaal goed. Na een uur in Seligman gaan we weer verder. Via Peace Springs (waar geen tankstation is) naar Truxton waar we de brave borst aan de pomp door zijn weekvoorraad benzine heen helpen. Ergens tussen Truxton en Kingman stoppen we nog een keer bij een souvenirswinkel. Vier dames kopen hetzelfde t-shirt en trekken dat aan voor de groepsfoto. Een Nederlands sprekende mevrouw wordt bereid gevonden één foto te maken. Maar dan wel met 28 verschillende camera's. Uiteraard wordt ook de mevrouw met alle fototoestellen op de grond op de foto gezet. Als dank mag het zoontje van de mevrouw even op de Harley Davidson van Jan zitten en meerijden. Het kind is helemaal gelukkig. Verder gaat het weer. Het is inmiddels weer blafheet geworden deze dag. Als er dan voor Truxton een regenbui dreigt, dan leggen we het zowat af in ons regenpak. Bij een klein stopje om op de kaart te zoeken waar nou verdomme het pompstation is, trekken we het snel weer uit. Dan maar nat regenen, maar dit trekken we niet in deze hitte. (93 F volgens Joop). We zweten ons in ieder geval de tandjes. Het landschap is inmiddels dor en droog geworden en de eerste schijfcactussen verschijnen langs de kant van de weg. Geprobeerd op de foto te zetten. Weer veel foto's gemaakt. Ook van de bordjes langs de weg. Dat gaat nogal eens fout. Want eer ik ze zie zijn we er al weer bijna voorbij. Maar soms lukt het toch. De rest gooien we gewoon weg. Dan komen we in Kingman. Helemaal de stad door naar het verkeerde 6-hotel. Nou we gaan dus echt niet terug. Goed, we gaan eerst naar Oatman. Rene had een bergachtig weggetje beloofd, maar de eerste 20 mijlen zijn alleen maar recht en heel heet. Dan stoppen we om water te drinken voor we aan de laatste 8 mijlen beginnen. Wow, nu wordt het weer joppig. Het lijken de Pyreneeën wel. Lekker bochtig, omhoog, omlaag, goed uitzicht, bergje ervoor. Heerlijk. Voor Theo waarschijnlijk niet zo lekker. Die heeft een soort hoogtevrees. En hij moet toch echt zelf sturen. Maar iedereen komt in Oatman aan. Parkeren en heel snel in de schaduw. Peet en ik hadden onderweg al besproken dat we eerst wat te eten gaan zoeken. Want na die appeltaart hebben we niets meer gehad. We krijgen hoofdpijn van het energiegebrek. We vinden een soort kroegje waar we nog net twee hamburgers weten los te peuteren. De mensen die na ons komen hebben pech, want de kok gaat om 4 uur naar huis. Nou ja zeg. Wij heerlijk eten en de rest toekijken. Belachelijk. We gaan nog wat winkeltjes in en uit. Zien nog een paar hele mooie t-shirts, maar kopen niets. Alle winkels gaan opruimen. Om vijf uur zeker sluitingstijd. We rijden weer naar beneden de berg af. Aan weerskanten zie je de regenbuien hangen. Maar op een paar druppels na blijft het droog. In Kingman eerst nog tanken. Dan gaat het nog even helemaal fout. Nog niet iedereen is terug als Peter Berends al naar het hotel gaat rijden. En Rene wacht niet, maar rijdt mee. Fout, fout, fout. Een hoop boze mensen. Dat gaat niet meer goedkomen. Bij het hotel een biertje drinken. En naar de kamer. Peter tukkie doen. Een triest dieptepunt qua avondeten. De pizzahut was zo slecht. Veel te luide muziek, de stoelen al op tafel eer we uitgegeten waren, niet zo een beste service. Nooit meer pizzahut. |